Genellikle sizin için en iyi seçenek olmayan partnerleri seçtiğinizi fark edebilirsiniz. Örneğin, alkoliklerin veya tacizci ebeveynlerin çocukları neden kendilerini yetişkinlerde benzer ilişkiler içinde buluyorlar? Bir alkoliğin çocuğu çok fazla içen bir partner bulur, duygusal olarak ulaşılamaz ebeveynlerin çocuğu duygusal olarak mevcut olmayan bir partner seçer, narsisistlerin çocukları narsisist bir partner bulduklarından emin olurlar. Çocukken, birincil bakıcılarımızdan ve diğer etkili insanlardan ilişkiler hakkında öğrenilecek her şeyi öğreniriz. Ebeveynler ne kadar sevgi dolu olursa olsun, erken aşk deneyimleri her zaman bazı acı veya hayal kırıklığı yönleriyle gelir: örneğin, yeterince iyi olmama hissi, özlediğiniz ilgiyi alamama, savunmasız veya depresif bir ebeveyne bakmak veya kavga eden ebeveynler arasında arabuluculuk yapmak. Yetişkinlikte, partnerlerimizle tanıdık ilişki kalıplarını tekrarlıyoruz. Genellikle, ne kadar işlevsiz olurlarsa olsunlar, sevgiyle ilişkilendirdiğimiz nitelikleri göstermeyen partnerleri reddediyoruz. Nitelikler ‘olumlu’ veya ‘olumsuz’ olabilir. Her şeyden önce, bize tanıdık olmaları ve bize onarıcı bir deneyim olanağı sunmaları gerekir. Bilinçsizce tanıdık olanı aramamız, genellikle birincil bakım verenlerimize yeterince benzeyen partnerlere çekilmemiz anlamına gelir. Görünüşe göre bize eski çocukluk dramalarını yeniden yaratma ve iyileştirme potansiyeli sunuyorlar. Öte yandan, arzularımızın bu nesneleri de bize daha iyileştirici bir deneyim potansiyeli sunacak kadar farklıdır. Sıklıkla, olumsuz bir deneyim sunmayan “iyi” bir partner daha az değerli bir partner olarak görülür: yalnızca sıkı çalışmayla kazanılan ve sonunda sizin değerli olduğunuza ikna olan bir partner sizin için değerli bir partnerdir. İlişkisel şablonunuzu anlamak, yalnızca bir partner bulurken akıllıca seçim yapmanıza yardımcı olmakla kalmaz, aynı zamanda ihtiyaçlarınızın neler olduğunu ve bu ihtiyaçlardan bazılarını kendiniz nasıl karşılayabileceğinizi belirlemenize de yardımcı olur.
